ราชกิจจานุเบกษา
เมื่อวันที่ ๑๖ เมษายน ๒๕๖๒
เผยแพร่พระราชบัญญัติ
มาตรฐานทางจริยธรรม
พ.ศ. ๒๕๖๒

เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ
โดยที่มาตรา ๗๖ วรรคสาม
ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
บัญญัติให้รัฐพึงจัดให้มีมาตรฐานทางจริยธรรม
เพื่อให้หน่วยงานของรัฐใช้เป็นหลักในการกำหนดประมวลจริยธรรมสำหรับเจ้าหน้าที่ของรัฐในหน่วยงานนั้น
ๆ ซึ่งต้องไม่ต่ำกว่ามาตรฐานทางจริยธรรมดังกล่าว
ดังนั้น
เพื่อให้การจัดทำประมวลจริยธรรมเป็นไปด้วยความเรียบร้อยและมีมาตรฐานเดียวกัน
สมควรมีกฎหมายว่าด้วยมาตรฐานทางจริยธรรมใช้เป็นหลักสำคัญในการจัดทำประมวลจริยธรรมของหน่วยงานของรัฐเพื่อใช้เป็นหลักเกณฑ์ในการปฏิบัติตนของเจ้าหน้าที่ของรัฐ
โดยมีหลักเกณฑ์การจัดทำประมวลจริยธรรม
กระบวนการรักษาจริยธรรมของเจ้าหน้าที่ของรัฐ
รวมทั้งมาตรการและกลไกที่มีประสิทธิภาพเพื่อเสริมสร้างให้มีการปฏิบัติตามประมวลจริยธรรม
จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้
สาระสำคัญของพระราชบัญญัติฉบับนี้ เช่น การกำหนด
"มาตรฐานทางจริยธรรม" ไว้ในมาตรา ๕
ซึ่งเป็นหลักเกณฑ์การประพฤติปฏิบัติอย่างมีคุณธรรมของเจ้าหน้าที่ของรัฐ
ซึ่งจะต้องประกอบด้วย
(๑)
ยึดมั่นในสถาบันหลักของประเทศ อันได้แก่ ชาติ
ศาสนา พระมหากษัตริย์
และการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข
(๒)
ซื่อสัตย์สุจริต มีจิตสำนึกที่ดี
และรับผิดชอบต่อหน้าที่
(๓)
กล้าตัดสินใจและกระทำในสิ่งที่ถูกต้องชอบธรรม
(๔)
คิดถึงประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตัว
และมีจิตสาธารณะ
(๕)
มุ่งผลสัมฤทธิ์ของงาน
(๖)
ปฏิบัติหน้าที่อย่างเป็นธรรมและไม่เลือกปฏิบัติ
(๗)
ดำรงตนเป็นแบบอย่างที่ดีและรักษาภาพลักษณ์ของทางราชการ
มาตรฐานทางจริยธรรมดังกล่าว
ให้ใช้เป็นหลักสำคัญในการจัดทำประมวลจริยธรรมของหน่วยงานของรัฐที่จะกำหนดเป็นหลักเกณฑ์ในการปฏิบัติตนของเจ้าหน้าที่ของรัฐ
เกี่ยวกับสภาพคุณงามความดีที่เจ้าหน้าที่ของรัฐต้องยึดถือสำหรับการปฏิบัติงาน
การตัดสินความถูกผิด
การปฏิบัติที่ควรกระทำหรือไม่ควรกระทำ
ตลอดจนการดำรงตนในการกระทำความดีและละเว้นความชั่ว